Sanat yapıtının algılanması, çözümlenmesi, daha amiyane bir deyişle "anlaşılması" sorunsalı öteden beri muğlâk bir çizgide durmaktadır. Bu belirsizliğin izleyici ile sanat yapıtı arasındaki uzlaşım alanını bir yandan çeşitlendirdiği, diğer yandan da kaygan bir zemine çektiği söylenebilir.

Abdal

Yürür asfalt ovalarda abdal.
Vitrinlerin düşen kepenklerinde
Hep hüzün çeşmeleri: lambalar.

Yüzer gibi önce bir tulum yavaşça
Yanaşır kıyımıza eski diclelerden
Ve fırlar ilk bedevi, dalar çadırımıza.
Nerde bu leylâ, aslı nerde?
Çıkartmalar, yağma ve leylâ!
Vurur ferhat dağlarında abdal-
Bir fener olacak ilerde bir yerde.

Sığ sularda dönen yorgun gemiler
Yangın ve tütün içinde arar da
Görmez geçer sönmüş eski feneri
Bir ses çınlar karanlıkta: Kayalar!

Ateşin daha yeni bulunduğu çağlarda
Yine böyle yanardı lambalar,
Sonra asfalt ovalarda
Akan seller ve abdal